شهرهای امارات: هفت شهر امارات و هر آنچه نیاز است بدانید

 در این مطلب قصد داریم فهرست شهرهای امارات متحده عربی را مورد بررسی قرار دهیم. علاوه بر آن به بررسی وضعیت شرایط زندگی، کار و مهاجرت در شهرهای امارات، وضعیت اقتصادی، قوانین و مقررات امارت‌ها، وضعیت حمل و نقل شهری، تاریخچه و جاذبه‌های گردشگری هر یک خواهیم پرداخت. همچنین نگاهی به شیوه‌ی حکمرانی و سلسله مراتب حکومتی در امارات خواهیم داشت. بیایید ابتدا از پایتخت و بزرگترین شهر این کشور از نظر مساحت، یعنی ابوظبی شروع کنیم. 

امارات متحده‌ی عربی اتحادیه‌ای متشکل از 7 امارت یا شهر است. پایتخت این کشور ابوظبی است که بزرگترین امارت این کشور نیز محسوب می‌شود. امارات متحده‌ی عربی در نیمه‌ی غربی قاره‌ی آسیا و در حاشیه‌ی خلیج فارس واقع شده است. شهرهای امارت این کشور عبارتند از: ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، اُم‌ القیوین، راس‌الخیمه و فجیره. امارات متحده‌ی عربی در دوم دسامبر سال 1971 میلادی تشکیل یافت که به همین مناسبت، اماراتی‌ها این روز را به‌عنوان روز ملی خود جشن می‌گیرند.

معرفی شهرهای امارات

ابوظبی

   همانطور که در مقدمه گفته شد، ابوظبی بزرگترین امارت در میان امارات هفت‌گانه‌ی عربی است که حدود 84 درصد از اراضی کشور امارات را به خود اختصاص داده است. این شهر دارای 200 جزیره و خط ساحلیِ طولانی به طول 700 کیلومتر است. مساحت کل این شهر به 67 هزار و 340 کیلومتر مربع می‌رسد. ابوظبی از زمان تاسیس امارات متحده‌ی عربی در دهه‌ی 70 میلادی، پایتخت فدرالی این کشور بوده است.

جمعیت امارت ابوظبی بزرگترین شهر امارات

   بر اساس آخرین آمارهای ارائه شده از سوی مرکز داده‌های آماری ابوظبی جمعیت ابوظبی تا اواسط سال 2016، بالغ بر 2 میلیون و 908 هزار و 173 نفر اعلام شده است که از این میان 1 میلیون و 857 هزار و 618 نفر مرد و 1 میلیون و پنجاه هزار و 555 نفر زن بوده‌اند.

   نکته‌ی جالب توجه درباره‌ی جمعیت این شهر این است که از حدود 3 میلیون نفر جمعیت شهر ابوظبی، تنها 551 هزار و 535 نفر ملیت اماراتی دارند و مابقی جزو اتباع خارجی لحاظ می‌شوند. این یعنی حدود 81 درصد از جمعیت پایتخت امارات‌ متحده‌ی عربی، اماراتی نیستند. رشد سرانه‌ی جمعیت نیز در خلال سال‌های 2010 تا 2016، حدود 5.6 درصد بوده است.

موقعیت جغرافیایی ابوظبی

 امارت ابوظبی در امتداد ساحل خلیج فارس واقع شده که از شرق با سلطان نشین عمان، از جنوب و غرب با پادشاهی عربستان سعودی و از شمال شرق با شهر دبی همسایگی دارد. سه منطقه یا شهرستان این امارت عبارتند از:

• شهر ابوظبی
• شهر العین در غرب امارت
• شهر الظفره در غرب (نام این منطقه پیش‌تر الغربیا بوده است)

در مناطق غربی پایتخت امارات متحده‌ی عربی کوهستان حفیت واقع شده که دارای بلندترین قله‌ی کشور با 1240 متر ارتفاع است. شهر الظفره نیز از هفت شهرستان کوچکتر به نام‌های لیوا، مدینات زاید، غیاثی، رویس، میرفا، سیلا و جزیره دلما تشکیل شده است. شهر ابوظبی به واسطه‌ی چهار پل به نام‌های پل مقطع، پل مصفا، پل شیخ زاید و پل شیخ خلیفه به سرزمین‌های اصلی امارت متصل شده است.

وضعیت اقتصادی امارت ابوظبی

 تا پیش از سال 1958 کسب و کار عمده در ابوظبی صادرات مروارید به سایر کشورها بوده است. اما در دهه‌های بعد با کشف نفت، ابوظبی با تولید روزانه حدود 3.5 میلیون بشکه نفت خام و 10.5 میلیارد فوت مکعب گاز طبیعی، به یکی از تولیدکنندگان برتر انرژی در جهان تبدیل شد.

 امروزه ابوظبی توانسته در تولید منابع انرژی جایگزین و تجدیدپذیر نیز به یکی از شهرهای پیشگام در این زمینه بدل شود؛ به طوری که بزرگترین منطقه‌ی تولید انرژی خورشیدی در جهان، در منطقه‌ی نور (Noor) ابوظبی واقع شده است. نیروگاه هسته‌ای براکه که نخستین نیروگاه هسته‌ای کشورهای عربی نیز محسوب می‌شود، در ابوظبی قرار دارد. گفتنی است که دولت امارات متحده‌ی عربی در نظر دارد تا سال 2030، 50 درصد از انرژی مورد نیاز خود را از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر تامین نماید.

 بازار جهانی ابوظبی (ADGM) امروزه میزبان ADX بزرگترین بورس اوراق بهادار در امارات متحده‌ی عربی از نظر ارزش بازار است. علاوه بر آن، بازار بورس مشتقاتی با نام ICE Futures در ابوظبی فعالیت می‌کند که توانسته با ارائه‌ی جدیدترین ساز و کارهای معاملاتی جهان، نظیر عقد قراردادها و معاملات آتی (فیوچرز) اکوسیستم مالی پررونقی در امارات ایجاد کند که شرکت‌های بسیاری از جمله استارتآپ‌های فین‌تک در آن به داد و ستد مالی می‌پردازند.

 ابوظبی همچنین با اجرای ابتکارات و سیاست هایی برای ایجاد فرصت، تحریک نوآوری و افزایش سهم بخش خصوصی در تولید ناخالص داخلی امارات، به سرعت در حال تنوع بخشیدن به اقتصاد خود است.

 ابوظبی به‌عنوان پایتخت امارات متحده‌ی عربی، یکی از شهرهای پیشرو این کشور در زمینه‌ی طرح‌ریزی سیاست‌های نوین اقتصادی و نوآوری و افزایش سهم بخش خصوصی در تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور است که موجب رونق و تنوع بخشیدن به اقتصاد امارات می‌شود. تولید ناخالص داخلی ابوظبی در سال 2022، حدود 840 میلیارد درهم (230 میلیارد دلار) بوده است که نشان از رشد اقتصادی مناسب این شهر دارد.

حکومت در ابوظبی به چه شکل است؟

   حاکم ابوظبی محمد بن زاید بن سلطان آل نهیان است که از تاریخ 14 می سال 2022 نیز ریاست جمهوری امارات‌ متحده‌ی عربی را بر عهده دارد. خاندان سلطنتی آل نهیان یکی از خاندان‌های مهم از قبیله‌ی بنی یأس در امارات هستند که از سال 1973 در منطقه‌ی ابوظبی ساکن شده‌اند.

   همانطور که می‌دانید، کشور امارات متحده‌ی عربی از چند امارت نشین تشکیل شده که هر یک حاکم خاص خود را دارند کی طی اتحاد با یکدیگر کشور فدرالی امارات متحده‌ی عربی را در حدود 50 سال پیش بنیان گذاشته‌اند. به همین دلیل ابوظبی خود دارای یک شورای اجرایی و وزارتخانه‌های جداگانه است.

   ابوظبی علاوه بر آن دارای یک شورای مشورتی ملی 60 نفره است که نمایندگان قبایل اصلیِ این شهر در آن عضو هستند. اداره‌ی مناطق العین و الظفره ابوظبی توسط نمایندگان حاکمان اداره می‌شود اما حکومت بر شهرهای اصلی آن بر عهده‌ی شهرداری‌های ایالتی است.

ویژگی‌های گردشگری ابوظبی

 ابوظبی در زمینه‌ی گردشگری پیش از هرچیز به دلیل میزبانی بزرگترین رویدادهای ورزشی مانند مسابقات قهرمانی گلف ابوظبی، مسابقه‌ی کراس کانتی ابوظبی و مسابقات جایزه بزرگ فرمول یک ابوظبی در سطح جهان شناخته شده است.

علاوه بر آن، شهر ابوظبی دارای بزرگترین مراکز و موسسات فرهنگی در سطح بین‌الملل است که از جمله‌ی آنها می‌توان به موزه‌ی ملی شیخ زاید، موزه‌ی گوگنهایم ابوظبی و موزه‌ی لوور ابوظبی اشاره کرد.

ابوظبی علاوه بر سازه‌های عظیم و مراکز فرهنگی، مملو از جاذبه‌های طبیعی نیز هست. یکی از مشهورترین جاذبه‌های طبیعی پایتخت امارات، واحه‌ی لیوا در جنوب ابوظبی است که برخی از بزرگترین و زیباترین تپه‌های شنی جهان در این منطقه واقع شده است.

   ابوظبی سرشار از شگفتی های طبیعی است. در حالی که واحه معروف لیوا امارت در جنوب امارت خانه برخی از بزرگترین و زیباترین تپه های شنی در جهان است، باغ شهر العین در دامنه های جبل حفیت محل چندین مکان میراثی است. گردشگرانی که به ابوظبی می‌روند، علاوه بر بازدید از موزه‌ها و مراکز تجاری و برج‌های سر به فلک کشیده‌ی این شهر، می‌توانند با رفتن به سواحل ابوظبی از جاذبه‌های توریستی شگفت‌انگیز مانند جنگل‌های ساحلی مانگرو و تورهای قایق‌سواری این مناطق لذت ببرند.

دبی

   دبی با مساحت 4 هزار و 114 کیلومتر مربع به عنوان دومین شهر بزرگ امارات متحده‌ی عربی شناخته می‌شود و حدود 5 درصد از خاک این کشور را تشکیل می‌دهد. از شهر دبی به دلیل میراث تاریخی و فرهنگی موجود در آن با نام‌هایی چون «مروارید خلیج» و «جواهر جهانی» نیز یاد می‌شود.

جمعیت امارت دبی

   جمعیت امارت دبی بر طبق آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار امارات، 3 میلیون و 478 هزار و 300 نفر اعلام شده است که حدود 2 میلیون و چهارصد هزار نفر از این میزان را مردان و 1 میلیون و 78 هزار و 200 نفر آن را زنان تشکیل می‌دهند.

موقعیت جغرافیایی دبی شهر طلا امارات

    امارت دبی در ساحل شرقی شبه جزیره عربستان و کناره‌ی جنوب غربی خلیج فارس واقع شده است. دبی با ابوظبی از جنوب و با شارجه از شمال شرقی مرز مشترک دارد. امارت دبی همچنین با سلطان نشین عمان از جنوب شرقی این امارت هم‌مرز است. ارتفاع دبی از سطح دریا تنها در حدود 16 متر است.

    پایتخت امارت دبی، شهر دبی است؛ ویژگی بارز شهر دبی وجود نهری باستانی در میان آن است که شهر را به دو قسمت تقسیم می‌کند: دیره‌ در شمال و بور دبی در جنوب. اما در سال 2016 و طبق یک سیستم تقسم‌بندی جدید، امارت دبی به 14 منطقه‌ی مختلف تقسیم شد. دبی از نظر گوناگونی عوارض طبیعی سرآمد شهرهای امارات متحده‌ی عربی است؛ این امارت دارای چندین ساحل شنی در نوار غربی خود، جنگل حرا در شرق و بیایان‌های وسیع در مناطق میانی و غربی است.

وضعیت اقتصادی امارت دبی

    نهر دبی در ابتدا به عنوان بندری طبیعی عمل می‌کرد و همین موضوع باعث شده بود تا دبی به یکی از مراکز ماهیگیری، صید مروارید و تجارت دریایی بدل شود. با گذر سال‌ها و از نیمه‌ی دوم قرن بیستم دبی به یک شهر بندری موفق بدل شد. اما با کشف نفت در این امارت در سال 1966 این امارت و وضعیت اقتصادی آن دستخوش دگرگونی زیادی شد.

    امارت دبی برای اولین بار در سال 1969 موفق شد تا نفت خود را به سایر مناطق جهان صادر کند و به دنبال رونق صادرات نفت خام، توسعه‌ی این امارت با سرعتی چشمگیر به خود گرفت که پایه‌های جامعه‌ی مدرن و پیشرفته‌ی امروزی آن را بنا نهاد. دبی اولین شهر عربی بود که موفق شد در دهه‌ی هفتاد میلادی بانک‌های اسلامی تاسیس کند. علاوه بر آن حاکمان این امارت با راه‌اندازی بازار مالی دبی (DFM) به گفته‌ی خود اولین بورس جهانیِ مطابق با شریعت را بنا نهادند.

    در پی افزایش درآمد و انباشت پول‌های حاصل از صادرات نفت، حاکمان دبی در دهه‌ی 80 میلادی و اوایل دهه‌ی 90 تصمیم گرفتند استراتژی درآمدزایی شهر را تغییر داده و آن را به یکی از قطب‌های مهم گردشگری که دارای استانداردها‌ی بین‌المللی باشد، بدل نمایند. به این ترتیب اقتصاد امارت دبی از دهه‌ی 90 تا کنون دیگر صرفاً متکی به نفت نیز و ابعاد گسترده‌تری یافته است.

    تولید ناخالص داخلی (GDP) امارت دبی در 9 ماهه‌ی ابتدایی سال 2022 به رقم باورنکردنی 307.5 میلیارد درهم می‌رسد. دبی امروزه به یکی از مراکز اصلی تجارت جهانی بدل شده و حتی به دلیل تجارت گسترده‌ی طلا در دهه‌های گذشته، برخی به آن لقب «شهر طلا» را نیز داده‌اند.

حکومت در دبی به چه شکل است؟

    تاسیس امارت دبی به سال 1833 میلادی بازمی‌گردد؛ یعنی زمانی که حدود 800 نفر از قبیله‌ی بنی یأس به رهبری خاندان مکتوم برای نخستین بار در کناره‌ی نهر دبی ساکن شدند. از آن زمان تا کنون آل مکتوم حکومت بر دبی را بر عهده دارند. در حال حاضر نیز حاکم دبی شیخ محمد ابن راشد آل مکتوم است که همزمان نخست وزیر و معاون رئیس جمهور امارات متحده‌ی عربی نیز محسوب می‌شود. او از چهارم ژانویه‌ی 2006 و در پی درگذشت برادرش شیخ مکتوم ابن راشد آل مکتوم، حاکم امارت دبی بوده است.

ویژگی‌های گردشگری دبی

   همانطور که در بخش‌های قبلی اشاره شد، امارت دبی امروزه به عنوان مروارید و جواهر خلیج فارس لقب گرفته است. این امارت دارای هتل‌های درجه یک، معماری مدرن شهری، اماکن تفریحی متعدد، رستوران‌های بین‌المللی، بازارهای سنتی، مراکز تجاری است. دبی همچنین دو دهه‌ است که به میزبان برگزاری مسابقات ورزشی بین‌المللی مانند گلف و اسب‌سواری است.

    از جمله جاذبه‌های گردشگری امارت دبی می‌توان به وادی هاتا، مساجد تاریخی، هتل برج‌العرب که تنها هتل هفت ستاره‌ی رسمی در جهان است و همچنین برج خلیفه که بلندترین آسمان خراش جهان محسوب می‌شود، اشاره نمود. علاوه بر آن به تازگی یکی از موزه‌های بسیار خاص و منحصر به فرد موسوم به «موزه آینده دبی» نیز در سال 2022 در این شهر افتتاح شده که توانسته در مدت کوتاهی گردشگران بسیاری را به بازدید از امارت دبی ترغیب نماید.

شارجه

    شارجه سومین امارت بزرگ از امارات هفت‌گانه‌ی امارات متحده‌ی عربی است که حدود 2 هزار و 590 کیلومتر مربع مساحت دارد. امارت شارجه تقریباً 3.3 درصد از خاک امارات را در بر می‌گیرید. شهر شارجه که به عنوان پایتخت فرهنگی امارات نیز شناخته می‌شود، در جهان عمدتاً به دلیل وجود مناظر زیبا، به خصوص مناظر طبیعی ساحلی و دریایی‌اش مشهور است.

   امارت شارجه دارای موسسات آموزش عالی بسیاری است که به طور مستمر در جهت تربیت مهندسان، متخصصان و فناورانی که اقتصاد کشور را پیش می‌برند، به فعالیت می‌پردازند.

جمعیت امارت شارجه

    شارجه تا پایان سال 2022 جمعیتی بالغ بر 1 میلیون و 800 هزار نفر داشته است که از این میان تنها 208 هزار نفر از آنان شهروندان اماراتی هستند. نکته‌ی جالب توجه بیشتر بودن تعداد زنان اماراتی در شهر نسبت به مردان آن است، به طوری که از 208 هزار اماراتیِ اصیلِ ساکن در شارجه، 105 هزار نفر از آنان زن و 103 هزار نفر هم مرد هستند.

    همانطور که می‌بینید بیش از 80 درصد از شهروندان امارت شارجه را افراد مهاجر تشکیل می‌دهند که جمعیت آنها تا پایان سال 2022 به بیش از 1 میلیون و 600 هزار نفر می‌رسید. از مهاجرین امارات حدود 1.1 میلیون نفر مرد و 500 هزار نفر زن هستند.

موقعیت جغرافیایی شارجه

    موقعیت جغرافیایی امارت شارجه نسبت به سایر امیرنشین‌های امارات، منحصر به فرد است. این امارت تنها امارتی است که به دو دریا راه دارد؛ از سمت غرب به خلیج فارس و از شرق به دریای عمان. خط ساحلی این شهر در خلیج فارس حدود 20 کیلومتر و در دریای عمان 80 کیلومتر امتداد دارد.

   عمده‌ی مساحت امارت شارجه را بیابان تشکیل داده که البته در بخش‌هایی هم زمین‌های کشاورزی قرار گرفته است. شارجه که به برخوداری از مناظر طبیعی چشم‌نواز شهره است، دارای چندین ساحل، مرداب‌های گوناگون و جنگل‌های اقاقیاست. گفتنی است که شهر شارجه دارای بیشترین میزان ذخایر طبیعی در امارات نیز هست. امارت شارجه از 5 شهر مختلف تشکیل شده که هر یک ویژگی‌های خاص خود را دارند. شارجه سه بندر و چندین منطقه‌ی آزاد نیز دارد.

وضعیت اقتصادی امارت شارجه

    برآوردهای اقتصادی برای امارت شارجه نشان می‌دهند که تولید ناخالص داخلی این شهر از سال 2021 تا سال 2022 حدود 5.2 درصد رشد داشته و از 130.1 میلیارد درهم به 136.9 میلیارد درهم رسیده است. این امارت همچنین در سال 2022، در بخش صادرات و درآمدهای غیرنفتی نیز رشد 5.2 درصدی را به ثبت رسانده و جمع درآمدهای غیرنفتی خود را به رقم 133.4 میلیارد درهم رسانده است. همانطور که ملاحظه می‌کنید عمده درآمدهای شارجه از صادرات و درآمدهای غیرنفتی است.

   برجسته‌ترین فعالیت‌های مالی که در شارجه صورت می‌گیرد، تجارت عمده، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه‌ی موتوری است که سالانه 32.9 میلیارد درهم برای اماراتی‌ها درآمد دارد. تجارت پرسود دیگر شارجه، تولیدات کارخانه‌ای است که سهم 22.9 میلیارد درهمی از اقتصاد این امارت در سال 2022 داشته است.  اکسپو سنتر شارجه نیز یکی از نمایشگاه‌های تجاری منطقه نیز محسوب می‌شود که هر ساله میزبان رویدادهای B2B و B2C می‌باشد.

حکومت در شارجه به چه شکل است؟

   شارجه یکی از قدیمی‌ترین شهرهای امارات متحده‌ی عربی است که از سال 1600 میلادی تا کنون، خاندان ال قاسمی بر آن حکومت می‌کرده‌اند. حاکم کنونیِ این امارت دکتر شیخ سلطان ابن محمد آل قاسمی است. شیخ سلطان همچنین یکی از اعضای موسسِ انجمن صنفی خیرین کمبریج در دانشگاه کمبریج است. او اقدام مشابهی را در کالج دانشگاه اکستر (Exeter) انجام داده و از اعضای بنیان‌گذار کالج خیرین دانشگاه اکستر نیز محسوب می‌شود.

ویژگی‌های گردشگری شارجه سومین شهر بزرگ امارات

   شارجه سرزمینی با میراث معماری و ثروت فرهنگی غنی است. این امارت امروزه به دلیل برخورداری از اماکن توریستی مانند مناطق تاریخی قلب شارجه (Heart of Sharjah) و همچنین اماکن مدرنی مانند القصبه و آب‌نمای المجز شهرت بین‌المللی یافته است. از دیگر مناطق گردشگری و دیدنیِ شارجه می‌توان به موزه هنر شارجه، موزه تمدن اسلامی شارجه، مسجدالنور، بازار مرکزی شارجه، موزه علوم شارجه، شهربازی و پارک آبی المنتزه و… اشاره نمود.

عجمان

   عجمان کوچکترین امارت کشور امارات متحده‌ی عربی است. وسعت خاک این امارت تنها 259 کیلومتر مربع است که تنها 0.3 درصد از خاک این کشور را شامل می‌شود. عجمان همچنین دارای چند ساحل شنی کوچک است اگرچه این امارت را عمدتاً با رشته کوه‌های ناهموار آن یعنی رشته‌ کوه‌های حجار می‌شناسند. شهر عجمان امروزه شهری مدرن با زیرساخت‌ها و امکانات پیشرفته است اما همچنان توانسته جاذبه‌های تاریخی و سنتی خود را نیز حفظ نماید.

جمعیت امارت عجمان

   عجمان به دلیل مساحت کم، شهروندان زیادی هم ندارد. جمعیت این شهر تا پایان سال 2017، حدود 504 هزار نفر گزارش شده است. نکته‌ی جالب توجه درباره‌ی جمعیت عجمان نسبت مردان به زنان آن است که به ازای هر 100 زن، 188.13 مرد در عجمان زندگی می‌کند.

موقعیت جغرافیایی عجمان

   امارت عجمان در بخش شمالی امارت و در حاشیه‌ی خلیج فارس قرار دارد. امتداد ساحل این شهر با خلیج فارس حدود 16 کیلومتر می‌باشد و با شهرهای شارجه و ام‌القوین هم‌مرز است. امارت عجمان دارای سه شهر عجمان، المنامه و مصفوت است.

وضعیت اقتصادی امارت عجمان

   تولید ناخالص داخلی امارت عجمان بنا بر گزارش‌ها، در پایان سال 2019 در حدود 32 میلیارد درهم بوده است که نشان دهنده‌ی رشد 2.3 درصدی نسبت به سال 2018 است.

 تجارت عمده‌ی شهروندان عجمانی در بخش ساخت‌وساز، املاک و مستغلات است که حدود 32 درصد از درآمد ناخالص سالانه‌ی این امارت را شامل می‌شود. همچنین دو منطقه‌ی استراتژیک بندر عجمان و منطقه‌ی آزاد عجمان، نقشی کلیدی در رشد اقتصادی این امارت در دهه‌های گذشته داشته‌اند.

حکومت در عجمان به چه شکل است؟      

   اولین ساکنان عجمان قبیله‌ی النعیمی بودند که در حدود سال 1775 میلادی به این منطقه وارد شده و در آن سکونت کردند. امارت عجمان همچنین در سال 1820 برای اولین بار اعلام خودمختاری کرد.

   امیر یا حاکم کنونی عجمان شیخ حمید ابن راشد النعیمی است که به عنوان دهمین حاکم امارت عجمان در طول تاریخ، پس از پدرش شیخ راشد ابن حمید النعیمی، در ششم سپتامبر 1981 به قدرت رسید. پدر او از سال 1928، حدود 53 سال حاکم عجمان بود و پسرش نیز اکنون حدود 40 سال است که امیر امارت عجمان است.

ویژگی‌های گردشگری عجمان کوچک ترین شهر امارات

   بی‌شک دژ تاریخی عجمان (Ajman Fort) اولین جایی است که نظر هر گردشگری را برای بازدید از آن به خود جلب می‌کند. این قلعه‌ی تاریخی که ساخت اولیه‌ی آن به قرن هجدهم بازمی‌گردد، در طول تاریخ چند بار بازسازی شده و امروزه به شکل موزه درآمده و زندگی مردمان این منطقه در اعصار مختلف را به نمایش می‌گذارد.

    در این موزه نمونه‌های باستانی از دارایی‌ها، صنایع، پیشه‌های سنتی مردم و همچنین تصاویری از زندگی اجتماعی مردم در گذشته به نمایش درآمده است. از دیگر اماکن فرهنگی تاریخی عجمان می‌توان به موارد دیگری همچون: موزه عجمان، قلعه مسفوت، دروازه مسفوت و قلعه‌ی سرخ اشاره کرد.

   عجمان علاوه بر اماکن و بناهای تاریخی، دارای سواحل چشم‌نواز با هوای تازه‌ی خلیجی است که گردشگران می‌توانند در سواحل آن یا در آب‌های آرام و زلال خلیج به تفریحات دریایی بپردازند.

ام القیوین

   بعد از عجمان، کوچکترین امارت از امارات هفت‌گانه‌ی کشور امارات متحده‌ی عربی، امیرنشین اُم القیوین (Umm Al Quwain) است. ام القیوین نسبت به سایر امارات این کشور، از شهرت و محبوبیت کمتری در سطح بین‌الملل و حتی در میان اماراتی‌ها برخوردار است. مساحت این ام القیوین حدود 720 کیلومتر مربع است که حدوداً یک درصد از کل مساحت امارات متحده‌ی عربی را شامل می‌شود.

 جمعیت امارت ام القیوین

   طبق آخرین سرشماری صورت گرفته از ام القیوین در سال 2005، مجموع جمعیت این امارت به 49.159 نفر می‌رسد. در سرشماری دیگری که در اواسط سال 2010 صورت گرفته، جمعیت اماراتی‌های اصیل ساکن این ام القیوین بالغ بر 17 هزار و 482 نفر بوده است که از این تعداد 8 هزار و 671 نفر مرد و 8 هزار و 811 نفر زن بوده‌اند.

موقعیت جغرافیایی ام القیوین

   ام القیوین در میان امارات شارجه و راس الخیمه قرار گرفته است. این امارت از جنوب غربی با شارجه و از شمال شرقی با راس الخیمه هم‌مرز است. ام القیوین در آبخستی کوچک به نام خور البیدیا ساخته شده است.

وضعیت اقتصادی امارت ام القیوین

   بر خلاف سایر امیرنشین‌های کشور امارات، اقتصاد ام القیوین عمدتاً مبتنی بر ماهیگیری است. البته این امارت توانسته با توسعه‌ی صنعت ماهیگیری، یکی از صادرکنندگان ماهی و محصولات غذاییِ دریایی به اروپا و کشورهای خاورمیانه باشد.

   علاوه بر ماهیگیری، شهروندان ام القیوین به پرورش طیور نیز اشتغال دارند به طوری که اولین مزرعه‌ی پرورش پرندگان اهلی در امارات، در فلج الملا واقع در ام القیوین ساخته شده است. به این ترتیب امارت ام القیوین توانسته نیاز داخلی کشور به طیور و محصولات لبنی را تامین نماید.

    البته حاکمان امارات به همین میزان بسنده نکرده و چند سالی است که مشغول ساخت و ساز و توسعه‌ی زیرساخت‌ها در بندر احمد ابن رشید و منطقه‌ی آزاد اقتصادی این امارت هستند تا بتوانند در آینده نقش مهم‌تری در جهت بازرگانی و جذب سرمایه‌ی داخلی و خارجی ایفا کنند. گفتنی است که حکومت امارات متحده‌ی عربی تا سال 2031 برنامه‌های ویژه‌ای به منظور استفاده از تمام ظرفیت‌های دریایی موجود در این امارت، در نظر گرفته است و قصد دارد ام القیوین را به «پایتخت اقتصاد آبی» کشور امارات تبدیل نماید.

حکومت در ام القیوین به چه شکل است؟

   خاندان حاکم بر ام القیوین، آل مولا هستند که شعبه‌ای از قبلیه‌ی ال‌علی می‌باشند. این خاندان به دلیل کمبود آب از یکی از جزایر نواحی اطراف به نام « ال سِنیه» به این منطقه کوچ کرده و امیرنشین خودمختاری را در ام القیوین تاسیس کرده‌اند.

   حاکم کنونی ام القیوین شیخ سعود ابن راشد ال مولا است که پس از فوت پدرش شیخ راشد ابن احمد ال مولا به حکومت رسیده است. وی در دوم ژانویه‌ی سال 2009 همزمان حاکم ام القیوین و عضو شورای عالی کشور امارات شد.

ویژگی‌های گردشگری ام القیوین

   امارت ام القیوین دارای ساحل‌های حرای غنی در کناره‌ی آب‌های خلیج فارس و همچنین جزایر متعدد است. این جزایر دیدنی و عموماً خالی از سکنه، در قسمت شرقیِ این امارت واقع شده‌اند. بزرگترین جزیره‌ی این امارت، یعنی جزیره‌ی ال سنیه، محل زندگی گونه‌های جانوریِ خاص و کمیابی از جمله غزال، شاهین و همچنین لاک‌پشت‌های عربی است.

   امارت ام القیوین همچنین در طی دو دهه‌ی گذشته، توانسته امکانات رفاهی و گردشگری بسیاری را برای توریست‌هایی که به امارات متحده‌ی عربی سفر می‌کنند، فراهم آورد. گردشگرانی که به این منطقه سفر می‌کنند، علاوه بر بازدید از مناظر طبیعی، می‌توانند از قایقرانی، چتربازی، شاهین‌پرانی و شتردوانی لذت ببرند. این امارت همچنین دارای بزرگترین پارک آبی امارات متحده‌ی عربی به نام «دریم‌لند» است که سالانه گردشگران زیادی را از داخل یا خارج کشور به این امارت می‌کشاند.

راس الخیمه

   شاید بتوان راس الخیمه را یکی از کهن‌ترین شهرهای امارات‌ متحده‌ی عربی دانست که تاریخ سکونت‌های اولیه در این منطقه به 7 هزار سال پیش باز می‌گردد. اما منطقه‌ای که امروزه از آن به عنوان راس الخیمه یاد می‌شود، برای اولین بار در قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی شکل گرفت.

   بندر راس الخیمه که در بدو تاسیس «جلفار» نام داشت، به زودی توانست به بندری پررونق بدل شود و از آن زمان تا کنون، در تمامی دوره‌ها، یکی از برجسته‌ترین پایگاه‌های تجاری خلیج فارس بوده است. این امارت همچنین به مروارید‌های خود شهره است. در طی کاوش‌های باستان‌شناسی در این منطقه در سال 2019، محققان به نوعی از سفال‌های کمیاب چینی برخوردند که نشان‌دهنده‌ی گستردگی تجارت جلفار یا راس الخیمه در گذشته‌ای دور است.

    تا کنون حدود 1000 محوطه‌ی باستانی در راس الخیمه کشف شده است که سازمان جهانی یونسکو بسیاری از آنها را در فهرست موقت میراث جهانی خود ثبت کرده است. علاوه بر آن، یکی از بهترین و غنی‌ترین دهکده‌های ماهیگیری سنتی امارات متحده‌ی عربی در امارت راس الخیمه واقع شده است. گفتنی است که تنها دژ امارات موسوم به «دژ ضایَه» که بر فراز تپه‌ای بنا شده نیز در این امارت قرار گرفته است. این دژ یا قلعه متعلق به قرن هجدهم است.

   جالب است بدانید که در امارت راس الخیمه قوای مجریه، مقننه و قضایی مستقل از یکدیگر وجود دارد. این امیرنشین چهارمین امارت بزرگ امارات متحده‌ی عربی است که مساحتی در حدود 1684 کیلومتر مربع دارد. این میزان، معادل 3.16 درصد از کل خاک کشور امارات است.

جمعیت امارت راس الخیمه

   بر طبق آخرین آمارگیری انجام شده از راس الخیمه در سال 2015، جمعیت این امارت حدود 345 هزار نفر اعلام شده که از این میان 127 هزار تن از آنان را اماراتی‌های اصیل تشکیل می‌داده‌اند.

موقعیت جغرافیایی راس الخیمه

   امارت راس الخیمه در شمالی‌ترین نقطه‌ی امارت متحده‌ی عربی واقع شده و با امارات ام القیوین، فجیره و شارجه هم‌مرز است. این امارت همچنین با کشور عمان نیز دارای مرز مشترک است. پایتخت امارت راس‌ الخیمه، شهر راس الخیمه است و نهری که از میان این شهر می‌گذرد آن را به دو بخش تقسیم می‌کند: شهر قدیمی راس الخیمه‌ی غربی و شهر ال نخیل شرقی. از جمله شهرهای مهم این امارت می‌توان به جزیره‌ی الحمرا، دیگداگا، خطّ و مضافی اشاره نمود.

    شهر مضافی هم‌مرزِ امارت فجیره است و به آب‌های معدنی‌اش مشهور است. مجمع‌الجزایر المرجان نیز در جنوب راس الخیمه، از چهار جزیره‌ی مرجانی شکلِ مصنوعی تشکیل شده که دارای مناظر دیدنی و اقامتگاه‌ها و تفرج‌گاه‌های جذاب است.  علاوه بر ویژگی‌های جغرافیایی ذکر شده، باید گفت که امارت راس الخیمه دارای اهمیت جغرافیایی خاصی است؛ چرا که از یک سو دارای ساحل در حاشیه‌ی خلیج فارس و از سوی دیگر در مجاورت تنگه‌ی هرمز قرار گرفته است.

وضعیت اقتصادی امارت راس الخیمه 

   حاکمان راس الخیمه سیاست اقتصادی بسیار متنوعی را از سالیان قبل در پیش گرفته‌اند که همین امر موجب رشد اقتصادی فزاینده‌ی این امارت در سال‌های اخیر شده است. ایجاد مناطق آزاد تجاری و همچنین فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم برای فعالیت‌های صنعتی، موجب سرازیر شدن سرمایه‌های خارجی به این امیرنشین شده است. علاوه بر آن، سردمداران این امارت از جاذبه‌های تفریحی و صنعت گردشگری در این منطقه غافل نبوده و توانسته‌اند از طریق جذب توریست رونق دوچندانی به وضعیت اقتصادی راس الخیمه ببخشند.

   این امارت همچنین با بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌های موجود توانسته با فروش تولیداتی از جمله مصالح ساختمانی، پتروشیمی، سرامیک و داروسازی به یکی از قطب‌های تولیدی کشور امارات و منطقه تبدیل شود. کارخانه‌ی سرامیک‌سازی RAK که یکی از بزرگترین کارخانجات تولید سرامیک در جهان است، در راس الخیمه واقع شده و دارای 12 هزار کارگر است.

حکومت در راس الخیمه به چه شکل است؟

   خاندان القواسم یا القاسمی بر این امارت حکومت می‌کنند؛ خاندانی که در گذشته یکی از قدرت‌های دریانوردی در خلیج فارس و دریای عمان بوده است. شیخ سعود ابن صقر القاسمی حاکم کنونی راس الخیمه است. او از اکتبر سال 2010 و پس از فوت پدرش، قدرت را در این امارت به دست گرفته است.

ویژگی‌های گردشگری راس الخیمه کهن ترین شهر امارات

   راس الخیمه در سال‌های اخیر به یکی از مراکز گردشگری منطقه تبدیل شده است و دارای مکان‌های دیدنی خارق‌العاده با مناظر طبیعی متنوع است؛ از تپه‌های شنی گرفته تا دریاچه‌ها و صخره‌های نمکی، جنگل‌های حرا و کوه‌های متعدد. این امارت همچنین زیست‌گاه گونه‌های حیوانی بسیاری از جمله روباه، جربوآ و صدها گونه از پرندگان مختلف است.

   کوه جِیس با قله‌ی 1934 متری‌اش، مرتفع‌ترین قله در امارات متحده‌ی عربی است که در راس الخیمه قرار دارد. از دیگر جاذبه‌های گردشگری فوق‌العاده جذاب در راس الخمیه، می‌توان به زیپ لاین کوه جیس اشاره کرد که نام آن به عنوان طولانی‌ترین زیپ لاین جهان در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.

 فجیره

   فُجیره تنها امارت از امارت هفت‌گانه است که به طور کامل در کرانه‌ی شرقی امارات متحده‌ی عربی و در امتداد دریای عمان واقع شده است. فجیره دارای سواحلی به طول 70 کیلومتر در امتداد دریای عمان است. این سواحل از شهر فجیره در جنوب امارت فجیره آغاز شده و به شمالی‌ترین شهر این امارت، یعنی شهر دیبا ختم می‌شود. فجیره در مجموع 1450 کیلومتر مربع مساحت دارد.

جمعیت امارت فجیره

   بر طبق سرشماری صورت گرفته در اواسط سال 2019، شهر فجیره دارای 256 هزار و 256 نفر جمعیت بوده است. بر طبق آمار دیگری که جمعیت اماراتی‌های اصیل در فجیره را بررسی کرده، می‌توان دید که مجموعاً حدود 64 هزار نفر از ساکنان این امارت، از اقوام و خاندان‌های قدیمی اماراتی بوده‌اند که از این میان 32 هزار 486 تن از آنها مرد و 32 هزار و 374 تن از آنان را زنان تشکیل می‌داده‌اند.

موقعیت جغرافیایی فجیره

   امیرنشین فجیره با امارات راس الخیمه و شارجه دارای مرز مشترک است و از شمال با سطان‌نشین عمان مرزهای رسمی و بین‌المللی دارد.

وضعیت اقتصادی امارت فجیره

   عمده فعالیت‌های اقتصادی در فجیره مرتبط با ماهیگیری و کشاورزی است. زمین‌های کشاورزی این امارت توسط چشمه‌های جاری شده از کوه‌های حجار آبیاری می‌شود. امارت فجیره دارای موقعیت بسیار استراتژیکی برای اماراتی‌هاست؛ چرا که فجیره تنها راه دسترسی مستقیم کشور امارات به آب‌های اقیانوس هند است.

    بندر فجیره بندری چند منظوره است که به امارات اجازه می‌دهد به مسیرهای اصلی کشتیرانیِ جهانی دسترسی داشته باشد. به همین دلیل است که امارت فجیره بزرگترین میزبان شرکت‌های حمل و نقل و کشتیرانی از سراسر جهان است. فجیره همچنین توانسته با ایجاد رونق در استخراج از معادن، در توسعه‌ی امکانات شهری امارات متحده‌ی عربی در سال‌های اخیر، نقش بسزایی داشته باشد. نرخ تولید ناخالص داخلی فجیره در سال 2014، حدود 14 میلیون درهم بوده که رقم خوبی برای این امیرنشین نسبتاً کوچک است.

   دولت امارات متحده‌ی عربی در سال 2015، طرح «فجیره 2040» را ارائه کرد که به موجب آن، این امارت بندری در طی دو دهه‌ی آینده با افزودن سکوهای جدید نفتی، خدمات دریایی، توسعه‌ی فرودگاه و سایر زیرساخت‌ها، به یکی از بندرهای مهم منطقه تبدیل خواهد شد و نقش به مراتب بیشتری در اقتصاد رو به رشد امارات متحده‌ی عربی ایفا خواهد کرد.

حکومت در فجیره به چه شکل است؟

   تاریخ معاصر فجیره از سال 1808 آغاز شد یعنی زمانی که شیخ محمد ابن مطر، رهبر قبیله‌ی الشرقی، قلعه‌ی خود را در منطقه‌ی فجیره بنا کرد. حاکم کنونی فجیره نیز شیخ محمد ابن شرقی است که از عضوی از همان خاندان الشرقی محسوب می‌شود.

ویژگی‌های گردشگری فجیره

   فجیره دارای کوه‌های ناهموار، دره‌ها، آبشارها و واحه‌ها و سواحل شنی بسیاری است که از وجوه ممیزه‌ی این امارت محسوب می‌شوند. علاوه بر این عوارض طبیعی، فجیره دارای چندین چشمه‌ی آب گرم و سرد معدنی است.

    فجیره آب و هوای معتدل‌تری نسبت به ابوظبی و دبی دارد و گردشگرانی که به دنبال فرار از هوای گرم سایر شهرهای امارات هستند، می‌توانند آخر هفته‌ی خود را در این امارت آرام و معتدل سپری نمایند. از جاذبه‌های مهم گردشگری در فجیره می‌توان به آبشارهای الورایه، باغ‌های عین المضاب و همینطور مسجد تاریخی البیدیا دهکده‌ی میراث باستانی اشاره نمود.

کلام پایانی

   امارات متحده‌ی عربی همانطور که از نام آن پیداست، از چند امارت جداگانه و خودمختار که با یکدیگر در اتحاد هستند، به وجود آمده است. پایتخت این کشور بزرگترین امارت آن یعنی ابوظبی است. امارات متحده‌ی عربی شش امارت دیگر به جز ابوظبی دارند: دبی، راس الخیمه، فجیره، ام القیوین، شارجه و عجمان. هر یک از امارات هفت‌گانه‌ی این کشور دارای تاریخی حداقل 200 ساله هستند اما تمامی آنها طی ائتلافی در سال 1971 به یکدیگر پیوسته و کشور امارات متحده‌ی عربی را بنیان نهادند.

   مجموع مساحت خاک این کشور 83 هزار و 600 کیلومتر مربع است که از این میزان 67 هزار و 340 کیلومتر مربع به ابوظبی و 4 هزار و 114 کیلومتر مربع به دبی اختصاص دارد که مهمترین و بزرگترین امیرنشین‌های این کشور محسوب می‌شوند. همانطور که می‌دانید امارات‌ متحده‌ی عربی در طول دو ده‌ی اخیر پیشرفت‌های چشمگیری داشته که به غیر از کشف، استخراج و صادرات نفت، مردم امارات پیشرفت‌های کشورشان را مدیون تصمیمات اقتصادی پیشرو و صحیح حاکمانشان بوده‌اند.

   حاکم هر یک از امیرنشین‌های خودمختار امارات متحده‌ی عربی به شکل موروثی تعیین می‌شود اما کشور در مجموع دارای سلسله مراتب حکومتی از جمله رئیس‌جمهور و نخست وزیر دوره‌ای و همچنین شورای عالی تصمیم‌گیری است. هر یک از امارت‌های این کشور دارای جاذبه‌های طبیعی، تاریخی، فرهنگی و رفاهی خاص خود است؛ از آسمان‌خراش‌ها و مراکز تجاری و موزه‌های ابوظبی و دبی گرفته تا پارک‌های آبی ام القیوین و شارجه؛ از موزه‌ها و قلعه‌های تاریخی راس الخیمه تا سواحل چشم‌نواز عجمان.

   جالب است بدانید که حاکمان امارات متحده‌ی عربی همچنان از توسعه و پیشرفت کشورشان سیر نشده‌اند و با طرح‌ریزی سندهای چشم‌انداز توسعه مانند «فجیره 2040» یا «ام القیوین: پایتخت اقتصاد آبی» به دنبال تثبیت جایگاه امارات متحده‌ی عربی به عنوان یکی از قطب‌های گردشگری و تبدیل این کشور به یکی از قطب‌های صنعت و تجارت در آینده هستند.